سکوت براي حفظ وحدت
فَإنْ أَقُلْ يَقُولُوا: حَرَصَ عَلَي الْمُلْکِ، وَإِنْ أَسْکُتْ يَقُولُوا: جَزِعَ مِنَ الْمَوْتِ! هَيْهَاتَ بَعْدَ اللَّتَيَّا وَالَّتِي! وَاللَّهِ لَابْنُ أَبِي طَالِبٍ آنَسُ بالْمَوْتِ مِنَ الطِّفْلِ بِثَدْيِ أُمِّهِ، بَلِ انْدَمَجْتُ عَلَي مَکْنُونِ عِلْمٍ لَوْ بُحْتُ بِهِ لَاضْطَرَبْتُمُ اضْطِرَابَ الْأَرْشِيَةِ فِي الطَّوِيِّ الْبَعِيدَةِ! در شرائطي قرار دارم که اگر سخن بگويم، مي گويند بر حکومت حريص است، و اگر خاموش باشم، مي گويند: از مرگ ترسيد!! هرگز! من و ترس از مرگ؟! پس از آن همه جنگ ها و حوادث ناگوار؟! سوگند به خدا، اُنس و علاقه فرزند ابيطالب به مرگ در راه خدا، از علاقه طفل به پستان مادر بيشتر است، اينکه سکوت برگزيدم، از علوم و حوادث پنهاني، آگاهي دارم که اگر باز گويم مضطرب مي گرديد، چون لرزيدن ريسمان در چاه هاي عميق!!.[1] .
امام علي عليه السلام در يکي از سخنراني ها به برخي از علل و عوامل سکوت خود اشاره مي فرمايد: