اهميت عيادت از مريض مخالف
پس از رحلت حضرت رسول صلّي اللّه عليه و آله، ياران حضرت اميرالمؤمنين عليّ عليه السلام نزد زيد بن ارقم که يکي از اصحاب رسول خدا صلوات اللّه عليه بود و در جريان غدير خم نيز حضور داشت آمدند و از او گواهي خواستند؛ ولي چون او از طرف حکومت براي خود احتمال خطر مي داد از بيان حقيقت و جريان غدير خودداري کرد. بعد از گذشت مدّتي، همين شخص مريض شد و در بستر بيماري افتاد، وقتي اميرالمؤمنين عليّ عليه السلام شنيد که زيد بن أرقم مريض حال است به عيادت و ديدار او آمد. همين که زيد بن ارقم چشمش به جمال نوراني حضرت افتاد، گفت: مرحبا به امير مؤمنان، که از من عيادت مي نمايد، با اين که وي ما را قبول ندارد و از ما دلگير و آزرده خاطر مي باشد. امام عليّ عليه السلام فرمود:اي زيد! آن ناراحتي که براي ما به وجود آوردي هرگز مانع آن نمي شود که ما شرط انسانيّت و حقّ دوستي را فراموش نموده؛ و تو را در حال بيماري عيادت نکنيم. و پس از آن افزود: هرکس مريضي را براي رضاي خداوند عيادت کند، تا هنگامي که در کنار مريض نشسته باشد، در سايه رحمت و لطف الهي خداوند قرار خواهد داشت. و چون بخواهد برخيزد که از نزد مريض بيرون رود، خداوند متعال هفتاد هزار ملک را مأمور مي نمايد تا براي او درود و تحيّت فرستند؛ و مشمول رحمت الهي قرار مي گيرد. سپس افزود: اي زيد! من دوست داشتم که چنين فضيلتي شامل حالم گردد؛ و به همين جهت از تو عيادت کردم.[1] .
محدّثين و مورّخين در کتاب هاي مختلفي آورده اند: