ماليات از كشاورزان











ماليات از کشاورزان



مصعب بن يزيد انصاري گويد:

حضرت اميرالمؤمنين عليّ عليه السلام مرا بر چهار شهر از شهرهاي مدائن، نيابت و وکالت داد تا به امور مربوط به جمع آوري عوارض و ماليات اموال اهالي آن چهار شهر بپردازم.

و حضرت کيفيّت و کميّت گرفتن ماليات را به شرح ذيل تنظيم نمود و سپس مرا به آن ديار فرستاد.

آن دستورالعمل به اين شرح مي باشد: در صورتي که زمين کشاورزي از نهرهاي دجله، ملک، فرات و يا جوي، بهره برداري و آبياري شود:

مقدار مساحت هر جريب زميني که کشت و برداشت آن خوب و مرغوب باشد، يک درهم و نيم ماليات خواهد بود.

چنانچه کشت و برداشت از زمين متوسّط باشد، از هر جريب آن، يک درهم ماليات بايد گرفته شود.

اگر کشت و برداشت از آن زمين کم و ناچيز بود، بايد دو سوّم درهم ماليات دريافت گردد.

مقدار مساحت هر جريب زميني که باغستان مُوْ درخت انگور باشد، ده درهم ماليات بابت آن بايد پرداخت شود.

مقدار مساحت هر جريب زميني که نخلستان درخت خرما باشد، نيز ده درهم ماليات آن خواهد بود.

اگر مقدار مساحت هر جريب زمين باغ از درختان مختلف باشد، نيز ده درهم ماليات بايد دريافت گردد.

تبصرة: هر نوع درختي که در کنار معابر و جادّه ها و نهرها وجود دارد به آن ها ماليات تعلّق نمي گيرد.

همچنين امام عليّ عليه السلام دستور فرمود: هر کشاورز و دهقاني که مَرکَب قاطر دارد و نيز انگشتر طلا به دست مي کند، از هر نفر بايستي چهل و هشت درهم ماليات و جريمه دريافت شود.

و نيز حضرت دستور فرمود: هر کاسب و تاجري که در آن ديار مشغول کسب و کار مي باشد و داراي درآمدي است، بايد هر نفر بيست و چهار درهم به عنوان ماليات پرداخت نمايد.

و افراد ضعيف و کم درآمد، هر نفر دوازده درهم بايد سهم ماليات خود را بپردازند.

مصعب گويد: ماليات ساليانه، جمعا مبلغ هيجده ميليون درهم بود که تحويل امام عليّ بن ابي طالب عليه السلام مي دادم.[1] .









  1. تهذيب الا حکام: ج 4، ص 116، ح 343، استبصار: ج 2، ص 53 ح، 178.