قضاوت يا علم آشكار











قضاوت يا علم آشکار



عبداللّه بن عبّاس حکايت نموده است:

روزي عمر بن خطّاب به امام عليّ بن ابي طالب عليه السلام گفت: يا ابا الحسن! تو در حکم و قضاوت بين افراد، بسيار عجول هستي و بدون آن که قدري تأمّل کني، قضاوت مي نمائي؟!

امام عليّ عليه السلام به عنوان پاسخ، کف دست خود را جلوي عمر باز کرد و فرمود: انگشتان دست من چند عدد است؟

عمر پاسخ داد: پنج عدد مي باشد.

امام فرمود: چرا در پاسخ عجله کردي و بدون آن که بينديشي جواب مرا فوري دادي؟

عمر گفت: موضوعي نبود که پنهان باشد بلکه آشکار و ساده بود؛ و نيازي به تأمّل نداشت.

امام عليّ بن ابي طالب عليه السلام فرمود: مسائل و قضايائي که من پاسخ مي دهم و قضاوت مي کنم براي من آشکار و ساده است و نيازي به فکر و انديشه ندارد.

و چيزي از اسرار عالم بر من پنهان و مخفي نيست همان طوري که تعداد انگشتان دست من بر تو ساده و آشکار بود.[1] .









  1. کتاب سلوني قبل أن تفقدوني: ج 2، ص 130.