خشم شيطان در برابر سکوت
روزي مولاي متّقيان اميرالمؤمنين، امام عليّ بن ابي طالب صلوات اللّه عليه از محلّي عبور مي نمود، ناگهان متوجّه شد که شخصي مشغول فحش دادن و ناسزاگوئي، به قنبر غلام آن حضرت است؛ و قنبر مي خواست تلافي کند و پاسخ آن مردبي ادب و تحريک شده شيطان و هواي نفس را بدهد. ناگهان اميرالمؤمنين عليّ عليه السلام بر قنبر بانگ زد که: آي قنبر! آرام باش و سکوت خود را حفظ کن و دشمن خود را به حال خود رها ساز تا خوار و زبون گردد. سپس افزود: ساکت باش و با سکوت خود، خداي مهربان را خوشنود گردان و شيطان را خشمناک ساز و دشمن خويش را به کيفر خود واگذارش نما. امام عليّ عليه السلام پس از آن فرمود: اي قنبر! توجّه داشته باش که هيچ مؤمني نتواند خداوند متعال را، جز با صبر و بردباري خشنود سازد. و همچنين هيچ حرکت و عملي همچون خاموشي و سکوت، شيطان را خشمگين و زبون نمي گرداند. و بدان که بهترين کيفر براي احمق، سکوت در مقابل ياوه ها و گفتار بي خردانه او است.[1] . حقير گويد: تأييد و مصداق بارز آن، نيز کلام خداوند متعال است که فرمود: (اِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً)[2] ؛ وقتي با افراد نادان و بي خرد مواجه گشتيد، او را بدون پاسخ رها سازيد.
جابر بن عبداللّه انصاري آن مرد صحابي و يار با وفا حکايت کند: