شکافتن قبر و مفقود بودن مرده لوطي
در زمان حکومت عمر بن خطّاب، غلامي را نزد او آوردند که مولاي خود را کشته بود، عمر بدون آن که تحقيق و بررسي نمايد، حکم قتل او را صادر کرد. اين خبر به اميرالمؤمنين عليّ عليه السلام رسيد و شهود نيز شهادت دادند؛ که اين غلام مولاي خود را کشته است. حضرت خطاب به غلام کرد و اظهار نمود: تو چه مي گوئي؟ غلام در پاسخ گفت: بلي، من او را کشته ام. حضرت فرمود: براي چه او را کشته اي؟ گفت: اربابم خواست به من تجاوز لواط کند ولي من نپذيرفتم، و چون خواست مرا مجبور کند، من او را از خود بر طرف ساختم، وليکن بار ديگر آمد و به زور با من چنان عمل زشتي را مرتکب شد و من هم از روي غيرت و انتقام او را کشتم. حضرت اظهار داشت: بايد بر ادّعاي خود شاهد داشته باشي؟ غلام عرض کرد: يا اميرالمؤمنين! در حالي که من در آن شب تنها بودم، چگونه مي توانم شاهد داشته باشم؛ و او درب ها را بسته بود و من اختياري از خود نداشتم. اميرالمؤمنين عليّ عليه السلام فرمود: چرا بر او حمله کردي و او را کشتي؟ آيا او از اين عمل زشت پشيمان نشده بود؟ و آيا ندامت و توبه او را نشيندي؟ غلام گفت: خير، هيچ أثري از آثار ندامت در او نديدم. حضرت با صداي بلند فرمود: اللّه اکبر! صداقت يا دروغ تو، هم اکنون روشن خواهد گشت. بعد از آن دستور داد تا غلام را بازداشت نمايند و سپس به اولياي مقتول خطاب کرد و فرمود: سه روز که از دفن مرده گذشت، جهت بيان و صدور حکم مراجعه کنيد. چون روز سوّم فرا رسيد، امام عليّ عليه السلام به همراه عمر و اولياء مقتول کنار قبر رفتند و حضرت دستور داد تا قبر را بشکافند؛ سپس اظهار نمود: چنانچه جسد مرده موجود باشد، غلام دروغ گفته؛ و اگر مفقود باشد غلام، صادق و راستگو است. پس وقتي که قبر را شکافتند، جسد را در قبر نيافتند؛ و چون به حضرت عليّ عليه السلام گزارش دادند که جسد در قبر نيست. حضرت اظهار نمود: اللّه اکبر! به خدا قسم! نه دروغ گفته ام و نه تکذيب شده ام، از پيغمبر خدا صلّي اللّه عليه و آله شنيدم که فرمود: هر که از امّت من باشد و عمل زشت قوم لوط را انجام دهد که همانا به وسبله فريب شيطان انجام مي دادند و بدون توبه از دنيا برود و او را دفن کنند، بيش از سه روز در قبر نخواهد ماند؛ و او را با قوم لوط محشور مي گردانند؛ و به عذاب سخت و دردناک الهي گرفتار خواهد گشت. پس از آن، حضرت امير عليه السلام فرمود: غلام را آزاد کنيد.[1] .
ابوالفتوح رازي، قاضي نعمان و ابوالقاسم کوفي آورده اند: