حب علي در قرآن

قرآن سخن پيامبران گذشته را که نقل مي کند مي گويد همگان گفتند:«ما از مردم مزدي نمي خواهيم، تنها اجر ما بر خداست ». اما به پيغمبر خاتم خطاب مي کند:

قل لا اسالکم عليه اجرا الا المودة في القربي[1] .

بگو از شما مزدي را درخواست نمي کنم مگر دوستي خويشاوندان نزديکم.

اينجا جاي سؤال است که چرا ساير پيامبران هيچ اجري را مطالبه نکردند و نبي اکرم براي رسالتش مطالبه مزد کرد،دوستي خويشاوندان نزديکش را به عنوان پاداش رسالت از مردم خواست؟

قرآن خود به اين سؤال جواب مي دهد:

قل ما سالتکم من اجر فهو لکم ان اجري الا علي الله[2] بگو مزدي را که درخواست کردم چيزي است که سودش عايد خود شماست.مزد من جز بر خدا نيست.

يعني آنچه را من به عنوان مزد خواستم عايد شما مي گردد نه عايد من.اين دوستي کمندي است براي تکامل و اصلاح خودتان.اين اسمش مزد است و الا در حقيقت خير ديگري است که به شما پيشنهاد مي کنم،از اين نظر که اهل البيت و خويشان پيغمبر مردمي هستند که گرد آلودگي نروند و دامني پاک و پاکيزه دارند(حجور طابت و طهرت)،محبت و شيفتگي آنان جز اطاعت از حق و پيروي از فضايل نتيجه اي نبخشد و دوستي آنان است که همچون اکسير،قلب ماهيت مي کند و کامل ساز است.

مراد از«قربي » هر که باشد مسلما از برجسته ترين مصاديق آن علي عليه السلام است.فخر رازي مي گويد:

«زمخشري در کشاف روايت کرده:«چون اين آيه نازل گشت،گفتند:يا رسول الله!خويشاونداني که بر ما محبتشان واجب است کيانند؟فرمود:علي و فاطمه و پسران آنان ».

از اين روايت ثابت مي گردد که اين چهار نفر«قرباي » پيغمبرند و بايست از احترام و دوستي مردم برخوردار باشند،و بر اين مطلب از چند جهت مي توان استدلال کرد:

1.آيه الا المودة في القربي.

2.بدون شک پيغمبر فاطمه را بسيار دوست مي داشت و مي فرمود:«فاطمه پاره تن من است.بيازارد مرا هر چه او را بيازارد» و نيز علي و حسنين را دوست مي داشت،همچنانکه روايات بسيار و متواتر در اين باب رسيده است.پس دوستي آنان بر همه امت واجب است[3] .

«مرتضي مطهري»

شوري/23.
سبا/47.
محبت پيغمبر نسبت به آنان جنبه شخصي ندارد،يعني تنها بدين جهت نيست که مثلا فرزند يا فرزندزاده او هستند،و اگر کسي ديگر هم به جاي آنها مي بود پيغمبر آنها را دوست مي داشت.پيغمبر از آن جهت آنها را دوست مي داشت که آنها فرد نمونه بودند و خدا آنها را دوست مي داشت و الا پيغمبر اکرم فرزندان ديگري هم دوست مي داشت که آنها فرد نمونه بودند و خدا آنها را دوست مي داشت و الا پيغمبر اکرم فرزندان ديگري هم داشت که نه او با آنها به اين شکل محبت داشت و نه امت چنين وظيفه اي داشتند.