اعتراف سعد به شايستگي حضرت علي
سعد گفت: به خدا قسم اين کار من خطاي بزرگي بود که من مرتکب شدم. همانا به علي بن ابي طالب عليه السلام سه امتياز داده شده است که اگر يکي از آنها به من عطا شده بود براي من از دنيا و آنچه در دنياست، محبوب تر بود. به طور تحقيق رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم روز غدير خم پس از حمد و ثناي خداوند فرمود: آيا مي دانيد که من به اهل ايمان اولي و سزاوارترم؟ گفتيم: آري، فرمود: بارخدايا، هر کس من مولاي اويم، علي عليه السلام مولاي اوست دوست بدار کسي را که او را دوست دارد و دشمن بدار کسي را که دشمن علي عليه السلام است. علي عليه السلام را در روز خيبر در حالي که به علت بيماري درد چشم جايي را نمي ديد، به حضور پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم آوردند. رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم آب مبارک دهان خود را در چشمهاي ايشان ريخت و درباره او دعا فرمودند. از برکت دعاي آن حضرت، تا هنگام شهادتش ديگر مبتلا به بيماري چشم نگشت و خيبر با نيروي او گشوده و فتح گرديد. روزي رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در حالي که اصحاب نيز در مسجد بودند، دستور فرمودند که اصحاب مسجد را ترک کنند و او ار با حضرت علي عليه السلام تنها بگذارند. عباس گفت: يا رسول خدا ما را که وابسته و از قبيله تو هستيم هم مسجد را ترک کنيم؟ پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: آري. بيرون رفتن شما از مسجد و تنها ماندن من و علي عليه السلام به ميل و اراده شخص من نيست بلکه بر حسب امر الهي و دستور خداوند است.[1] .
روزي، مردي از سعد پرسيد: چرا علي بن ابي طالب تو را نکوهش نمود و تو چرا از او تخلف نموده اي؟