حضرت علي، همراز پيامبر
روزي سليم بن قيس هلالي از حضرت سؤال کرد که چرا در تفسير و تأويل آيات قرآن و مطالب منسوب به پيامبر اختلاف وجود دارد؟ حضرت در جواب فرمودند: «من در هر روز يکبار و در هر شب يکبار به خدمت پيامبر اکرم مي رسيدم و با ايشان به تنهايي ساعاتي را مي گذرانديم. اکثر اصحاب رسول الله نيز به اين امر آگاه بودند که ايشان با هيچکس به جز من اين گونه رفتار نمي کند و در اکثر مواقع ايشان به منزل من مي آمدند و ساعاتي را در تنهايي به صحبت مي گذرانديم. هر زمان که من در يکي از اتاقهاي پيامبر حاضر مي شدم، ايشان همسران خود را از اتاق خارج مي فرمودند و منزل را براي من خلوت مي فرمودند ولي هر گاه به منزل من تشريف مي آوردند، کسي از اهل بيت من را خارج نمي فرمودند و آنچه را که من سؤال مي کردم پاسخ مي دادند و هر گاه من ساکت مي شدم و سؤالاتم تمام مي شد، آن حضرت خود آغاز به سخن مي فرمود. در نتيجه آيه اي از قرآن بر آن حضرت نازل نشد مگر آن که آن آيه را بر من مي خواندند و من به خط خود آنرا مي نوشتم و تأويل آيات و تفسير ناسخ و منسوخ و محکم و متشابه و خاص و عام آيات را به من تعليم مي فرمودند و از خداوند متعال مسئلت مي کردند که نيروي حفظ و فهم آن را به من عطا فرمايد. لذا من هيچ آيه اي را فراموش نکردم و آنچه را که خداوند به آن حضرت اعلام فرمودند، از حلال و حرام، امر و نهي و هر کتابي که پيش از آن حضرت نازل شده، حرف به حرف مي نوشتم. سپس آن حضرت دست مبارک را بر سينه من مي گذاشتند و از خداوند متعال مسئلت مي کردند که قلب مرا از علم و حکمت پرنور سازد. من به آن حضرت عرض کردم پدر و مادرم به فدايت من از زماني که دعا فرموديد، ديگر چيزي را فراموش نمي کنم. آيا ترس و انديشه فراموشي درباره من داريد؟ فرمودند: نه، ترس فراموشي و جهل درباره تو ندارم.»[1] .
حضرت علي عليه السلام، باب مدينه علم است. علي عليه السلام در تمام مواقع و مراحل با پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم، هم نفس و همراه بود و به سبب همين اتصال معنوي اش، به تمام حقايق مندرج در کتاب خدا واقف گشت.