تولد حضرت علي
مي گفت: اي مردمان! دوست خدا در خانه کعبه زاده شد. پس چون بامداد شد به خانه کعبه در آمد و مي گفت: «اي پروردگار اين تاريکي آغاز شب و ماه درخشان روشن، از کار پنهاني خويش براي ما آشکار کن که درباره نام اين کودک چه مي بيني». سپس آواز سروشي را شنيد که مي گويد: «... به راستي که نامش را از والايي، علي نهاديم، و اين علي را از نام خداوند اعلي گرفته شده است.»[1] .
روزي از رسول الله، درباره ولادت امام علي عليه السلام سؤال کردند، ايشان فرمود: از تولد کودکي مي پرسيد که بدنيا آمدنش همانند تولد حضرت مسيح، مهم و معجزه آسا است. خداوند، علي عليه السلام را از نور من آفريد و مرا از نور علي عليه السلام آفريد و ما هر دو از يک نور هستيم. سپس خداوند ما را از صلب آدم عليه السلام از صلب هاي پاک به رحم هاي پاکيزه منتقل کرد. مرا در بهترين رحم ها که از آمنه بود قرار داد و علي را نيز به در رحم فاطمه بنت اسد سپرد. در روزگار ما مردي پرهيزگار و خداپرست بود که 270 سال خدا را پرستيده بود. پس خداوند ابوطالب را به سوي او فرستاد. او سر ابوطالب را در دست گرفت و بوسيد و گفت: اي مرد تو کيستي؟ ابوطالب گفت: من از تهاميان و از خاندان هاشميان هستم. او گفت: به راستي خداي بزرگ چيزي به دل من الهام کرده و آن اين است که از پشت تو فرزندي زائيده شود که دوست خداوند است. پس چون شبي که علي عليه السلام در آن زاده شد، فرا رسيد، زمين درخشندگي يافت و ابوطالب بيرون شد.