تبرک لباس
وقتي که او از اهل علم تا اين اندازه احترام مي کند، پس نسبت به صحابه و آثار انبياء عليهم السلام چگونه احترام نمود؟ و چقدر نيکو سروده است از قول مجنون که: «از ديار ليلي مي گذرم، اين ديوار و آن ديوار را مي بوسم. علاقه به ديار ليلي را تسخير نکرده بلکه آن کسي که در آن سکونت دارد، مرا مفتون خود ساخته است.»[1] .
«حافظ ابوسعيد بن علا» مي گويد: در جزوه اي قديمي که از امام احمد بن حنبل باقي مانده بود، ديدم که در جواب سؤالي گفته است که «بوسيدن و توسل به قبر پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم مانعي ندارد». اين گفتار امام احمد را به اين تيميه که توسل به قبر مبارک آن حضرت را حرام مي دانست، نشان دادم. او بسيار تعجب کرد و گفت: تعجب مي کنم، احمد در نزد من مرد بزرگي است. نمي دانم که اين سخن از اوست يا از ديگري؟ و من به او گفتم: چه تعجبي در اين گفتار است. در صورتي که از امام احمد براي ما نقل کرده است که براي تبرک لباس امام شافعي را مي شسته و آب آنرا مي خورده است.