بهره يکسان
يکي ديگر از شاهکارهاي فقهي ابوبکر اين بود که بهره پدر و پدربزرگ را يکسان مي دانست. دستوري که هيچ يک از ياران پيامبر آن را به کار نيستند هر چند که در ظاهر با آن ناسازگاري نمي کردند. عمر نخستين پدربزرگ بود که در جهان اسلام به ارث و بهره رسيد و خواست که همه دارايي پسر پسرش ببرد و چيزي به برادران او ندهد. ولي زيد و علي عليه السلام به سراغ او آمده و گفتند: تو چنين کاري نمي تواني بکني. و تنها به اندازه يکي از برادران سهم داري نه بيشتر. عمر که از اين تصميم ناخشنود بود، مجبور شد که گردن بنهد و آنرا اجرا کند. بدين ترتيب خليفه دوم نخستين کسي بود که از دستورات خليفه اول سرپيچي کرد و به بي سند بودن آن حکم فقهي، مهر تأييدي زده شد. هر چند که طرفداران حکم خليفه اول مي گفتند که: حکم خليفه ناظر به اين آيه قرآن کريم است که، «از کيش پدرتان ابراهيم پيروي کنيد» ولي بر هيچکس پوشيده نيست که نمي توان اين کلمه را از اين آيه استنباط کرد.[1] .