فرمانروايي کهتران
يکي از عقايد خليفه اول اين بود که کهتران مي توانند بر برتران و ديگر مردم، فرمانروايي کنند. شايد او به همين دليل عمر را به خلافت بعد از خود گمارد و شايد خود را نيز که بر خلافت تکيه زده بود، اين گونه مي ديد. زيرا روزي خطاب به مردم گفت: من سرپرست و خليفه شما شدم. با آنکه بهتر از شما نيستم و برتر از من کسان بسياري هستند. او در امر خلافت بعد از خود نيز با اينکه افرادي لايق تري وجود داشتند، عمر را که خالي از حکمت و فضايل اخلاقي بود، برگزيد اين عقيده او امروزه نيز در ميان طرفدارانش رواج دارد و مي گويند که گاه مي شود که کهتران بهتر مي توانند مسايل حکومتي و مملکتي را بگردانند پس از نظر ديني اشکالي ندارد که آنها زمام حکومت را در دست گيرند.[1] .