ظرف آب و عسل
عمر که از پاسخ آن جوان شرمنده شده بود، گفت: «کل الناس افقه من عمر» همه مردم از عمر داناتر هستند.[1] .
روزي عمر از راهي مي گذشت. در راه تشنه شد به همين منظور از يکي از جوانان انصار تقاضا کرد به او مقداري آب بدهد. آن جوان ظرف آبي را با عسل آميخته کرد و به او داد. عمر از آن نوشيدني ننوشيد و گفت: خداي تعالي مي فرمايد: «اذهبتم طيباتکم في صياتکم الدنيا» «آتش برديد در لذايذتان در زندگي دنيايتان» آن جوان به عمر گفت: اي خليفه! اين آيه اختصاص به تو يا يکي از اهل قبيله نيست. جلوتر آن آيه را نيز بخوان که اين چنين است. و يوم يعرض الذين کفروا اعلي النار اذهبتم طيباتکم في حياتکم الدنيا و استمعتم بها «و روزي که کفار را براي آتش مي اندازند، به آنها مي گويند: بر ديد پاکيزه هاتان در زندگي دنيا و تعيش کرديد به آن»