ديه کودک
روزي زن آوازه خواني را نزد عمر آوردند. آن زن که آبستن بود به شدت ترسيد و در راه رفتن به پيش عمر، سقط کرد. هنگامي که عمر از جريان آگاه شد، در اين رابطه از نزديکانش سؤال کرد که آيا در اين رابطه او هم مقصر است؟ يا خير؟ همه گفتند: بر تو ايرادي نيست. تو رهبر و ادب کننده مردم هستي و اين اشکالي ندارد. علي عليه السلام در اين زمان فرمود: اينها اگر براي خودشان گفتند: که مسلما خطا و اشتباه کرده اند. و اگر براي رضايت تو گفته اند، تو ضرر خواهي کرد. آنها خير و صلاح تو را نمي خواهند. در واقع ديه آن بچه بر گردن تو است. چون آن زن از ترس تو سقط کرده است. پس بايد ديه آن کودک را بدهي.[1] .