پاي بريده
حکيم بن جبله يکي از ياران با وفاي حضرت علي عليه السلام بود. او از جمله کساني بود که عثمان را بخاطر به کار گماردن افراد نالايق، سرزنش کرد. او در جنگ جمل شرکت داشت و در آن جنگ پايش قطع شد. پاي خويش را گرفته به طرف کسي که آنرا قطع کرده بود، پيش رفت و او را چندان با همان پا زد تا به قتل رسيد و در همان حال اين شعر را مي سرود: «از جان آرام ميارام. چون بهترين دعوت کننده تو را فرا خوانده است. پايم اگر بريده گشت چه باک. زيرا هنوز دست دارم» او در اين جنگ به شهادت رسيد. اکثر مورخين او را مردي بزرگ و صالح و ديندار معرفي کرده اند که افراد قبيله اش به او احترام زيادي مي گذاشتند.[1] .