نماز واقعي
قيس بن سعد در مرتبه خوف از خداوند و فرط بندگي و اطاعت او نسبت به ذات پروردگار کارش به جايي رسيد که در نماز هنگامي که براي سجده خم شد، ناگاه مار بزرگي در سجده گاهش نمايان شد و او بدون اين که به اين خطر توجهي و يا از آن مار انديشه اي به خاطر راه دهد، همچنان سر خود را بر آن مار فرود آورد و در پهلوي آن به سجده پرداخت. در اين موقع مار دور گردنش پيچيد و او از نماز خود کوتاهي ننمود و از آن چيزي نکاست. تا که از نماز فارغ شد و ما را به دست خود از گردن جدا و به طرفي افکند.[1] .