امام المنصور بالله
از او کتابهاي بسياري باقي مانده است. او در شاعري هم مهارت داشته است. قصايد غديريه او از شهرت خاصي برخوردار مي باشد. بني عمنا ان يوم الغدير ابونا علي وصي الرسول «اي پسرعموهاي ما! روز غدير، براي انسان دانا، گواه خوبي است. پدر ما علي عليه السلام وصي رسول خداست. او کسي است که پيامبر اکرم او را به پرچم بزرگ اختصاص داده است. ما فرزندان دختر و پسرعم با ايمانش هستيم نه شما... او مملکت را همانند عروس تحويل شما داد. ولي شما پاداشي که به او داديد اين بود که خونش را ريختيد... شما همانند يزيد کوردل، فرزندان پاک رسول خدا را کشتيد. او اين قصيده را در جواب قصيده «ابن معتز» سرود و با اين قصيده جواب دندان شکني به او داد. «ابن معتز» قصيده اي را سروده و آن را براي المنصور بالله فرستاد و او معاوضه کرد که اولش اين است. «پسرعموهاي ما برگرديد و ما را دوست بداريد. براي ما و شما افتخاراتي است و هر کس که از حق پيروي کند، پشيمان نمي شود. درست است که شما فرزندان دخترش هستيد نه ما اما ما هم پسران عموي مسلمانش هستيم.[1] .
المنصور بالله يکي از امامان زيديه در کشور يمن بود که شرافت خانوادگي از دودمان حضرت علي عليه السلام را با بزرگي ذاتي و دانش و هنر خود جمع کرده بود. او شمشير و قلم و علم و ادب و فرهنگ را يک جا جمع کرده بود. او داراي حافظه عجيبي بود. گويند او صد هزار بيت شعر حفظ داشت.
يشهد للغارس المعلم
و من خصه باللوالاعظم