تاثيرناپذيري کارگزاران نظام حکومتي در برابر پست و مقام، گامي در جهت توسعه عدالت در جامعه
[صفحه 16] گرانمايه ي خويش در اين باره مي فرمايد: فزوني نعمت مال و مقام، نبايد باعث تغيير رفتار والي گردد که به زير دستان نظر و توجهي نداشته باشد. او بايد عطا و بخشش هايي را که خداوند بها و ارزاني داشته است وسيله اي براي آشنايي و نزديک شدن به بندگان خدا و مهرباني با برادران ديني خود قرار دهد.[1] . تاثير پذيري کارگزاران نظام حکومتي از دنيا موجب مي شود که اولا مردم به سبب خلق و خوي آنها از آنان فاصله گيرند و ديگر امکان اقامه ي همگاني عدل نباشد ثانيا سبب مي شود که در چنين جامعه اي، چاپلوسي و تملق عده اي از اشخاص سبب پايمال شدن حقوق عده اي ديگر گردد که اين بزرگ ترين آفت در برابر اجراي عدالت در جامعه است. اين کارگزاران حکومتي بايد در اين باره، سيره ي شخصيتي امام علي (ع) را نصب العين خود قرار دهند. علي (ع) به تملق و سجده کردن گروهي از اشخاص که همواره در پي مطالع دنيوي و جلب نظر حاکم، به خاطر دست اندازي و تطاول به اموال عمومي و بيت المال مسلمين و يا به منظور رسيدن به پست و مقام دولتي بودند، نيازي نداشت تا بدين منوال، چند روزي بيش تر بر حکومت خويش تداوم بخشد، همان طور که براي زمامداران زورگو و قلدر معمول است. آن حضرت چون به کسي اجازه نمي داد که در برابرش با تملق و چاپلوسي عرض اندام کند لذا هرگز به کسي باج نداد و هيچ گاه به خواسته هاي نامشروع اين عده از افراد طماع، پليد و سود جو، گوش نمي داد و به خاطر همين است که مي گويند علي مردي دشمن ساز و ناراضي ساز بود، که اين يکي ديگر از افتخارات بزرگ او است هر آدم هدف دار و مبارز، مخصوصا انقلابي، که در پي عملي ساختن هدف هاي مقدس خويش است و مصداق قول خدا است که «يجاهدون في سبيل الله و لا يخافون لومه لائمر»[2] ، دشمن ساز وناراضي درست کن است. لذا دشمنانش [صفحه 17] مخصوصا در زمان خودش اگر از دوستانش بيش تر نبوده اند، کم تر هم نبوده اند و نيستند. اگر شخصيت علي، امروز تحريف نشود و همچنان که بوده ارائه داده شود ، بسياري از مدعيان دوستيش، در رديف دشمنانش قرار خواهند گرفت.[3] به هر ترتيب اميرمومنان (ع) با همه، به ويژه گروهي که از راه خودنمايي و تملق مي خواستند خود را به او نزديک سازند تا به اهداف ضد انساني خويش دست يابند، حجت را تمام مي کنند و مي فرمايند: و لا التماس اعظام لنفسي. (من انتظار ندارم که شما از من تجليل کنيد.)
يکي از راه هاي گسترش وتوسعه ي عدالت و عدل در همه ي زمينه هاي فردي و اجتماعي و به طور کلي در همه ي ابعاد در جامعه، عدم تاثير پذيري کارگزاران و مديران نظام حکومتي اسلامي در برابر پست و مقام است که اين امر سبب نفوذ عدالت به تمام اجزا و لايه هاي اجتماعي مي شود. متاسفانه برخي از افراد کم ظرفيت به محض دست يابي به پست و مقام، چنان تغيير و دگرگوني در آنها ايجاد مي گردد- که در شرايط عادي نه تنها چنين حالتي در آنها وجود نداشته، بلکه ديگران را به خاط وجود چنين صفاتي پيوسته مورد توبيخ و ملامت قرار مي داده اند- و از جاده ي عدل و انصاف خارج مي شوند و ديگر نمي توان از آنان انتظار احيا و اقامه ي عدالت را در جامعه داشت. امام علي (ع) در سخنان
صفحه 16، 17.