هنر خطّاطي
ألْقِ دَواتَکَ، وَ أَطِلْ جِلْفَةَ قَلَمِکَ، وَ فَرِّجْ بَيْنَ السُّطُورِ، وِ قَرْمِطْ بَيْنَ الْحُروُفِ، فَاِنَّ ذلِکَ أجْدَرُ بِصَباحَةِ الْخَطِّ «در مرکّب دواتت ليقه بگذار «که نريزد و حرام نشود» و نوک قلم را طولاني نما «که بتواند ريز بنويسد» و بين سطرها فاصله بگذار «تو در تو و دَر هم ننويس» و فاصله بين حروف را کم کن «که حدّاکثر استفاده از کاغذ بشود و از دراز نويسي يا کشيدن برخي از حروف خودداري کن» که عمل به اين دستورات به جلوه و زيبائي خطّ مي افزايد.»[1] .
حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام به نويسنده و منشي خود، عبيداللّه بن ابي رافع در طرز استفاده از بيت المال، و در روش نويسندگي، خطّ و خطّاطي دستوراتي مي دهند که امروزه در تمام محافل هنري و خطّ نويسي، و ماشينهاي تايپ و کامپيوتر و چاپ پذيرفته شده است که فرمود: