نمايش و آموزش
سئوالات مهمّي نسبت به خدا دارند، خليفه اوّل آنها را خدمت حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام فرستاد. بر امام وارد شدند و سئوالات خود رامطرح و پاسخ هاي لازم را دريافت داشتند، يکي از آن سئوالات پيرامون خدا بود، که امام علي عليه السلام با استفاده از شيوه نمايش در آموزش، وبيان تجسّمي، مطلب مهمّ عقيدتي را به آنان فهماند که يکي از طرح هاي زيباي آموزشي است. آنها مي پرسيدند: «اينکه به هر طرف رو کنيم روبروي خدا هستيم.» يعني چه؟ (اَيْنَما تَوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّه) مگر خدا کجاست، که به هر طرف روي بياوريم روبروي او قرار داريم؟ سئوال يک سئوال عقيدتي، کلامي است که با شناخت درست خدا مي توان آن را درک کرد. امّا آنها تصوّري مادّي داشتند و فکر مي کردند چون هر چيزي پشت و رو دارد، چگونه ممکن است درباره خدا اين تصوّر وجود نداشته باشد؟ در اينجا حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام به جاي هرگونه بحث و گفتگو، نمايشي را ترتيب داد. آنها رابه حياط بردند، هيزم آورده آتش کردند، وقتي شعله ها بالا گرفت، فرمود: در اطراف شعله حلقه بزنيد. آنگاه سئوال فرمود: کدام يک از شما روبروي آتش قرار داريد؟ همه گفتند: ما روبروي آتش هستيم. امام علي عليه السلام فرمود: چگونه ممکن است از هر طرف روبروي آتش باشيد؟ گفتند: آتش، شعله و نور است که پشت و رو ندارد. حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: خدا وجودي مادّي ندارد که در جائي قرار بگيرد خدا هم پشت و رو ندارد، هرجا باشيد و به هر طرف روي بياوريد در پيش روي خدائيد.[1] . و فرمود: انّ اللّهَ اَيَّنَ الأَْيْنَ فَلا اَيْنَ لَهُ، جَلَّ اَنْ يَحْويهِ مَکانٌ فَهُوَ فيکُلِّ مَکانٍ بِغَيْرِ مُماسَةٍ، وَ لا مُجاوِرَةٍ يُحيطُ عِلْماً بِما فيها وَ لايَخْلُو شَيْي ءٌ مِنْ تَدْبيرِهِ «مکان ها را خدا آفريد و مشخص فرمود، پس او مکاني ندارد، خدا برتر از آن است که مکاني او را فرا گيرد، در همه جا هست، بي آنکه تماس مادّي با چيزي بگيرد و يا نزديکي با چيزي داشته باشد، او بر همه چيز احاطه علمي دارد، و چيزي از تدبير او بيرون نيست»[2] .
گروهي از مسيحيان به سرپرستي اُسقُف خود وارد مدينه شدند، و گفتند: