هنر و جاذبه شعر
هم در نيايش به صورت شعر با خداي خود حرف مي زند و هم در بحث و گفتگوي سياسي با سرودن شعر دشمن را محکوم مي سازد. روزي در برخورد با خليفه اوّل به او فرمود: وَاعَجَبَاهُ! أَتَکُونُ الْخِلَافَةُ بِالصَّحَابَةِ وَ لاتَکُونُ بِالصَّحابَةِ وَالْقَرَابَةِ؟ و روي له شعر في هذا المعني: فَإِنْ کُنْتُ بِالشُّورَي أُمُورَهُمْ وَإِنْ کُنْتُ بِالْقُربَي حَجَجْتَ خَصِيمَمُمْ
گرچه در نهج البلاغه اشعار اندکي گرد آمده است، امّا نشان مي دهد که امام علي عليه السلام در سرودن اشعار قَوي پنجه است.
فَکَيْفَ بِهذا وَ الْمُشِيرُونَ غُيَّبُ؟
فَغَيْرُکَ أَوْلَي بِالبَّبِيِّ وَ أَقْرَبُ