تقسيم بيت المال
«اي درهم هاي سفيد! و اي ديناهاي زرد! غير مرا مغرور کنيد». و پس از چند لحظه ديگر که نگاهش را ادامه داد، به همراهان خود فرمود: اينها را بين اصحاب من و کساني که با من هستند پانصد تا پانصد تا، قسمت کنيد، چون دستور را اجراء کردند کاملاً درست بود و يک درهم کم نيامد، در آن روز تعداد مردان دوازده هزار نفر بود.[1] . در کتاب «مناقب»[2] آمده، که حضرت علي عليه السلام در ابتداي خلافتش در مدينه به منبر رفت و به ياران و شيعيان خود فرمود: ميان صف ها گردش کنيد و به مردم بگوييد آيا کسي از خلافت من ناراضي است؟ در اين هنگام فرياد مردم بلند شد همگي به يک صدا گفتند: «خدايا! ما از پيامبرت و پسر عمّش راضي و خشنود هستيم و فرمانشان را به جان و دل مي پذيريم.» آنگاه حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام به عمّار فرمود: اي عمار برخيز! و در بيت المال برو و به هر نفر سه دينار بده و براي خود نيز سه دينار بياور. عمّار با ابوالهيثم و گروهي ديگر از مسلمانان به طرف بيت المال رفته و حضرت نيز از منبر پايين آمد و رهسپار مسجد قبا گرديد و در آنجا به نماز و نيايش و دعا مشغول شد. عمّار با همراهانش وارد بيت المال شده سيصد هزار دينار در آن يافتند و تعداد مردم را نيز صدهزار نفر. (هر نفري سه دينار). در اين هنگام عمّار به حاضران رو کرده و گفت: به خدا سوگند کسي نه از تعداد مردم مدينه و نه از مقدار دينارها به امام اطّلاع داده است، و اين خود نشانه و آيتي است که حقانيت او را اثبات نموده بر شما واجب است که مطيع و فرمانبردار او باشيد. از آن ميان طلحه و زبير و عقيل از گرفتن دينارها امتناع ورزيدند.[3] .
آن روز که اميرالمؤمنين عليه السلام در جنگ جمل بر دشمن خويش پيروز گرديد با گروهي از ياران مهاجر و انصار خود وارد بيت المال بصره شد و در کنار درهمها و دينارها ايستاد و زماني به آنها خيزه شد و آنگاه سکّه هاي طلا و نقره را چنين مخاطب ساخت: