آمادگي رواني «شناخت حالات روح»
گاهي حالت پذيرش و شادابي و گاهي حالت افسردگي. اگر انسان، ويژگي هاي رواني خود و ديگران را بشناسد و متناسب با حالت پذيرش و شادابي روان آدمي، دست به کاري بزند حتماً موفق خواهد شد که امام علي عليه السلام اين نکته رواني را در چهارده قرن قبل تذکّر داد: انَّ لِلقُلوُبِ شَهْوَةً وَاقبالاً و اِدْباراً فأتُوها مِنْ قِبَلِ شَهْوَتِها وَ اِقْبالُها فَاِنَّ الْقَلْب اَذا اَکْرَهَ عَمْي «همانا روح آدمي حالت شادابي وپذيرش، وافسردگي وامتناعي دارد، پس در حالت شادابي وپذيرش اقدام به کارهاي مورد علاقه کنيد، زيرا اگر قلب به کاري مجبور گردد، دچار کوري ونا آگاهي مي گردد»[1] . از کلام وحي گونه حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام مي توان، «روانشناسي عبادت» را نيز مطرح کرد، که عبادت و دعا بايد متناسب با روان و شادابي روح انسان صورت پذيرد، تا همواره با نشاط و حالت پذيرش عبادت کنيم که لذّت ببريم.
از نظر روانشناسي، روح آدمي حالات گوناگوني دارد.