رفتار شناسي
جوانب ديگري از اين علم ارزشمند کشف ومورد ارزيابي قرار گرفت که يکي از آنها «رفتار شناسي» است، از علم رفتار شناسي که واکنش طبيعي بدن نسبت به افکار و احساسات دروني است از آن در رشته قضائي و کيفري و جرم شناسي استفاده هاي فراواني مي کنند، چون به اين حقيقت رسيده اند که آنچه در جان و دل و فکر و قلب آدمي است بگونه اي خود را در دست وزبان ورفتار ظاهري نشان خواهد داد و نيکو گفت: «از کوزه همان برون تراود که در اوست» حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام در چهارده قرن قبل، اين حقيقت روشن «رفتار شناسي» را توضيح داده اند: ما اَضْمَرَ اَحَدٌ شَيْئَاً إِلاَّ ظَهَرَ فِي فَلَتَاتِ لِسانِهِ وَ صَفَحاتِ وَجْهِهِ «کسي چيزي را در درونش پنهان نمي کند مگر آنکه آن چيز خود را زبان و حالات چهره اش آشکار مي سازد»[1] .
در قرن اخير که روانشناسي به صورت کلاسيک در دانشگاه هاي دنيا به بحث وبررسي گذاشته شد، ومباحث مربوط به آن بيشتر و بهتر شناسائي گرديد.