رعايت عدالت و تساوي نسبت به مردم
أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ الْوَالِيَ إِذَا اخْتَلَفَ هَوَاهُ مَنَعَهُ ذلِکَ کَثِيراً مِنَ الْعَدْلِ، فَلْيَکُنْ أَمْرُ النَّاسِ عِنْدَکَ فِي الْحَقِّ سَوَاءً؛ فَإِنَّهُ لَيْسَ فِي الْجَوْرِ عِوَضٌ مِنَ الْعَدْلِ، فَاجْتَنِبْ مَا تُنْکِرُ أَمْثَالَهُ، وَابْتَذِلْ نَفْسَکَ فِيَما افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَيْکَ، رَاجِياً ثَوَابَهُ، وَمُتَخَوِّفاً عِقَابَهُ. وَاعْلَمْ أَنَّ الدُّنْيَا دَارُ بَلِيَّةٍ لَمْ يَفْرُغْ صَاحِبُهَا فِيهَا قَطُّ سَاعَةً إِلَّا کَانَتْ فَرْغَتُهُ عَلَيْهِ حَسْرَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ، وَأَنَّهُ لَنْ يُغْنِيَکَ عَنِ الْحَقِّ شَيْ ءٌ أَبَداً. وَمِنَ الْحَقِّ عَلَيْکَ حِفْظُ نَفْسِکَ، وَالْإِحْتِسَابُ عَلَي الرَّعِيَّةِ بِجُهْدِکَ، فَإِنَّ الَّذِي يَصِلُ إِلَيْکَ مِنْ ذلِکَ أَفْضَلُ مِنَ الَّذِي يَصِلُ بِکَ، وَالسَّلَامُ. (نامه به أسود بن قطبه فرمانده لشکر حُلوان در جنوب شهر سرپُل ذهاب) مسؤوليّت هاي فرماندهي «پس از ياد خدا و درود. اگر رأي و انديشه زمامدار دچاردگرگوني شود، او را از اجراي عدالت بسيار باز مي دارد، پس کار مردم در آن چه حق است نزد تو يکسان باشد. زيرا در ستمکاري بهايي براي عدالت يافت نمي شود، از آن چه که همانند آن را بر ديگران نمي پسندي پرهيز کن، و نفس خود را در آن چه خداوند بر تو واجب کرده است، وادار، در حالي که اميدوار به پاداش الهي بوده و از کيفر او هراسناک باشي و بدان که دنيا سراي آزمايش است، و دنياپرست ساعتي در آن نمي آسايد جز آن که در روز قيامت از آن افسوس مي خورد، و هرگز چيزي تو را از حق بي نياز نمي گرداند. و از جمله حقّي که بر توست آن که، نفس خويش را نگهبان باشي، و به اندازه توان در امور رعيّت تلاش کني، زيرا آن چه در اين راه نصيب تو مي شود، برتر از آن است که از نيروي بدني خود از دست مي دهي. با درود.»[1] .
امام علي عليه السلام در رهنمودي به فرماندار خود «اسود بن قطبه» در نامه 59 نوشت:
1- کتاب طراز ج 1 ص 170: سيد يماني 2- کتاب صفين ص 57: نصر بن مزاحم (متوفاي 212 ه) 3- منهاج البراعة ج 3 ص 208: ابن راوندي (متوفاي 573 ه) 4- غرر الحکم ج 1 ص 265: آمدي (متوفاي 588 ه) 5- بحار الانوار ج33 ص511 ح708: مجلسي (متوفاي 1110 ه) 6- اعلام الدين ص107 و108: ديلمي (متوفاي قرن8ه).