ياري رساندن به يکديگر
وَلکِنْ مِنْ وَاجِبِ حُقُوقِ اللَّهِ عَلَي عِبَادِهِ النَّصِيحَةُ بِمَبْلَغِ جُهْدِهِمْ، وَالتَّعَاوُنُ عَلَي إِقَامَةِ الْحَقِّ بَيْنَهُمْ. وَلَيْسَ امْرُؤٌ - وَإِنْ عَظُمَتْ فِي الْحَقِّ مَنْزِلَتُهُ، وَتَقَدَّمَتْ فِي الدِّينِ فَضِيلَتُهُ - بِفَوْقِ أَنْ يُعَانَ عَلَي مَا حَمَّلَهُ اللَّهُ مِنْ حَقِّهِ. وَلَا امْرُؤٌ - وَإِنْ صَغَّرَتْهُ النُّفُوسُ، وَاقْتَحَمَتْهُ الْعُيُونُ - بِدُونِ أَنْ يُعِينَ عَلَي ذلِکَ أَوْ يُعَانَ عَلَيْهِ. (لکن بايد به مقدار توان، حقوق الهي را رعايت کند که يکي از واجبات الهي، يکديگر را به اندازه توان نصيحت کردن، و برپاداشتن حق، و ياري دادن به يکديگر است. هيچ کس هر چند قدر او در حق بزرگ، و ارزش او در دين بيشتر باشد، بي نياز نيست که او را در انجام حق ياري رسانند، و هيچ کس گرچه مردم او را خوار شمارند، و در ديده ها بي ارزش باشد، کوچک تر از آن نيست که کسي را در انجام حق ياري کند يا ديگري به ياري او برخيزد.)[1] .
پس از طرح «حقوق متقابل رهبر و ملّت» حال به حقوق متقابل اجتماعي اشاره مي کند که مردم در زندگي اجتماعي نسبت به يکديگر چه حقوقي را بايد رعايت کنند؟ که فرمود: