رعايت حقوق اقلّيت هاي مذهبي (اهل ذمّه)











رعايت حقوق اقلّيت هاي مذهبي (اهل ذمّه)



معاويه افسري به نام «سفيان بن عوف غامدي» را دستور داد تا به مرزهاي کشور امام يورش آورد،

و با قتل و غارت ايجاد وحشت کند.

و مرد (غامدي) به شهر (انبار) حمله کرد وباغارت اموال رُعب و وحشت ايجاد کرد.

دراين ميان زنان و مردان غير مسلمان که در حمايت حکومت اسلامي بودند نيز آسيب ديدند

اين خبر امام علي عليه السلام را بسيار نگران کرد، درحاليکه خشمناک بود و يک طرف عباي آنحضرت بر روي زمين کشيده مي شد.

به «نُخيله» کوفه رفت،

ابتداء اين خبر دردناک را بگوش همگان رساند که:

وَهذَا أَخُو غَامِدٍ وَقَدْ وَرَدَتْ خَيْلُهُ الْأَنْبَارَ، وَقَدْ قَتَلَ حَسَّانَ بْنَ حَسَّانَ الْبَکْرِيَّ، وَأَزَالَ خَيْلَکُمْ عَنْ مَسَالِحِهَا. وَلَقَدْ بَلَغَنِي أَنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ کَانَ يَدْخُلُ عَلَي الْمَرْأَةِ الْمُسْلِمَةِ، وَالْأُخْرَي الْمُعَاهَدَةِ، فَيَنْتَزِعُ حِجْلَهَا وَقُلْبَهَا وَقَلَائِدَهَا وَرُعُثَهَا، مَا تَمْتَنِعُ مِنْهُ إِلَّا بِالْاِسْتِرْجَاعِ وَالْاِسْتِرْحَامِ. ثُمَّ انْصَرَفُوا وَافِرِينَ مَا نَالَ رَجُلاً مِنْهُمْ کَلْمٌ، وَلَا أُرِيقَ لَهُمْ دَمٌ؛ فَلَوْ أَنَّ امْرَأً مُسْلِماً مَاتَ مِنْ بَعْدِ هذَا أَسَفاً مَا کَانَ بِهِ مَلُوماً، بَلْ کَانَ بِهِ عِنْدِي جَدِيراً.[1] .

(و اينک، فرمانده معاويه، (مرد غامدي) با لشگرش وارد شهر انبار شده و فرماندار من، «حسّان بن حسّان بکري» را کشته و سربازان شما را از مواضع مرزي بيرون رانده است.

به من خبر رسيد که مردي از لشگر شام به خانه زن مسلمان و زني غير مسلمان که در پناه حکومت اسلام بود وارد شد، و خلخال و دستبند و گردن بند و گوشواره هاي آنها را بغارت برد، در حالي که هيچ وسيله اي براي دفاع، جز گريه و التماس کردن، نداشتند

لشگريان شام با غنيمت فراوان رفتند بدون اينکه حتّي يک نفر آنان، زخمي بردارد، و يا قطره خوني از او ريخته شود،

اگر براي اين حادثه تلخ، مسلماني از روي تأسّف بميرد، ملامت نخواهد شد، و از نظر من سزاوار است.)









  1. خطبه 27 نهج البلاغه معجم المفهرس مؤلّف، که برخي از اسناد آن به شرح زير است:

    1- المصنّف ج10 ص154: عبدالرّزاق بن هشام (متوفاي 211ه)

    2- حيلة الأبرار ج2 ص390: بحراني (متوفاي 1107ه)

    3- تاريخ دمشق ج3 ص322 و359 وج1 ص305: ابن عساکر شافعي (متوفاي 571 ه)

    4- تاريخ بغداد ج12 ص305: خطيب بغدادي شافعي (متوفاي 463 ه)

    5- تذکرة الخواص ص160: ابن جوزي حنفي (متوفاي 654ه)

    6- بحارالانوار ج34 ص19 و 159: مجلسي (متوفاي 1110ه).