صدور حكم به نفع يهودي











صدور حکم به نفع يهودي



در طول تاريخ کمتر حاکمي، پادشاهي، قدرتمندي پيدا شد که به قوانين و مقررات کشور خود، و مقرّرات بين المللي و ديگر کشورهاي جهان احترام بگذارد،

و اصول گرا باشد،

و محاکم قضائي او، برضد او رأي صادر کنند

بلکه هر چه خواستند کردند،

و محاکم قضائي واجرائي را فداي منافع خود نمودند.

حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام تنها الگوي اصول گرائي است که از نظر حقوقي به قوانين اسلام و ديگر مقرّرات اديان و ملل، احترام مي گذاشت، وعدالت در قضاوت راتحقق بخشيد.

امام علي عليه السلام زِرِه گُمشده خود را دردست يکي از يهوديان کوفه ديد و فرمود:

اين زره مال من است.

و يهودي انکار کرد و گفت:

زِرِه در دست من است، شما که ادعا مي کنيد بايد دليل بياوريد.

چون حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام دليل و بيّنه اي نداشت، تا زِرِه خود را تصاحب کند، شريح، قاضيِ محکمه، به نفع يهودي حکم صادر کرد.

وقتي يهودي، اصول گرائي امام علي عليه السلام را ديد، مسلمان شد و گفت:

اين زِرِه مال امام علي عليه السلام است که از اسبي خاکستري رنگ پس از جنگ صفين افتاد و من برداشتم.

آنگاه حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود:

حال که مسلمان شدي، زِرِه را نيز به شما بخشيدم.[1] .









  1. مناقب ابن شهر آشوب، ج2، ص 105 - و بحارالانوار، ج41، ص56 - و کامل ابن اثير، ج3، ص401 - و الغارات، ج1، ص114 - و اخبارالقضاة، ج2، ص200 - و عبقرية الامام، ص49؛ عباس عقاد مصري - و حلية الاولياء.