حقوق متقابل پدر و فرزند
اگر پدر نسبت به کودک و فرزند خويش حقوقي دارد، فرزند نيز حقوقي خواهد داشت که با رعايت آن، محيط خانواده، گرم مي شود که فرمود: إِنَّ لِلْوَلَدِ عَلَي الْوَالِدِ حَقّاً، وَإِنَّ لِلْوَالِدِ عَلَي الْوَلَدِ حَقّاً. فَحَقُّ الْوَالِدِ عَلَي الْوَلَدِ أَنْ يُطِيعَهُ فِي کُلِّ شَيْ ءٍ، إِلَّا فِي مَعْصِيَةِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ؛ وَحَقُّ الْوَلَدِ عَلَي الْوَالِدِ أَنْ يُحَسِّنَ اسْمَهُ، وَيُحَسِّنَ أَدَبَهُ، وَيُعَلِّمَهُ الْقُرْآنَ. (همانا فرزند را به پدر، و پدر را به فرزند حقّي است، پس حق پدر بر فرزند اين است که فرزند در همه چيز جز نافرماني خدا، از پدر اطاعت کند، و حق فرزند بر پدر آن که نام نيکو بر فرزند نهد، خوب تربيتش کند، و او را قرآن بياموزد.)[1] .
يکي از جوانب حقوق متقابل، «حقوق متقابل پدر و فرزند» است،
1- محاضرات الادباء ج1 ص157: راغب اصفهاني (متوفاي 513 هجري) 2- تيسير المطالب ص 307: حسيني (متوفاي 424 هجري) 3- کتاب أمالي: سيد ابوطالب (متوفاي 424 هجري).