در جستجوي مصحف امام علي
راميار بر آن است که چون ابن نديم الفهرست را حدود 377 ق تأليف کرده است، آشکار مي شود که نسخه اي از مصحف تا اواخر قرن چهارم نزد بني حسن بوده است.[3] اما معلوم نيست تشخيص ابن نديم و آل حسن در اين باره که خط از آنِ اميرمؤمنان (ع) و نوشته يادشده همان مصحف بوده، درست باشد. چه بسا مصاحفي که منسوب به امام است، ولي در صحت اين انتسابْ ترديدهاي بسيار موجود است.[4] .
با اين که به علت هايي که گذشت، مصحف امام علي (ع) از دسترس پنهان شد، ياران و علاقه مندان آن امام همام (ع) همواره در پي آن بودند. ابن سيرين در اين باره مي گويد: «در جست وجوي کتاب برآمدم و نامه اي به مدينه نوشتم و از ديگران براي يافتنش ياري خواستم، اما به آن دست نيافتم.»[1] ابن نديم مي گويد: «مصحف نزد آل جعفر بود و آن را نزد ابويعلي حمزه حسني ديدم که پاره اي از صفحه هايش از ميان رفته بود و به خط امام بود.»[2] .