نماز











نماز



رضاي غير خدا هرگز نمي تواند جانشين رضاي خدا شود. هيچ کاري مقدم بر نماز نيست[1] ما براي نماز نبرد کرده ايم و باز هم نبرد مي کنيم[2] .

ماموران بايد بدانند که نماز را به هنگامي که براي آن معين شده است بايد برپا دارند و آن گاه که به نماز برمي خيزند بايد توان ضعيف ترين نمازگزاران را در نظر بگيرند.[3] .

اين را همه بايد بدانند که از آيين مهم اسلام آن است که تمام اعمال و کردار بايد پيرو نماز باشد.

[صفحه 271]

و اعلم ان کل شي ء من عملک تبع لصلاتک[4] .


صفحه 271.








  1. نامه 27- نهج البلاغه- فيض الاسلام ص 879.
  2. نامه 52 ص 978- فيض الاسلام.
  3. عهدنامه مالک- نهج البلاغه- فيض الاسلام ص 1015.
  4. نامه 27- نهج البلاغه- فيض الاسلام ص 879.