قضاوت
بر قاضي است که اگر در حکمي دچار لغزش شد و به ناحق حکمي داد، پس از آن که به اشتباه خود پي برد به سوي حق بشتابد و بازگشت نمايد. زندگاني قاضي بايد تامين شود تا نياز به مردم نداشته باشد و راه عذرش بسته گردد. قاضي بايد مقام و منزلتي که شايسته قضاوت است داشته باشد تا از کسي نهراسد و حق را بدون بيم و ترس بگويد و زمام تقوي را با قدرت در دست بگيرد. در دولت ما قاضي بايد به تمام مزاياي انسانيت آراسته و از زودباوري و خودپسندي به دور باشد و در کارهاي قضايي بسيار رسيدگي کند و در احکامش کاملا دقيق، و به هنگام مراجعه خواهان و استماع دعوا، شکيبا و دلتنگي اش از همه کمتر باشد.[1] .
يکي از امور مهم جامعه دادگستري است، قاضي بايد دانشمند، خوش حافظه و بي طمع، و در حل و فصل امور قضايي و دعاوي مردم با اراده باشد و احکام الهي را بدون لغزش و خطا اجرا کند.