مظلوميت امام علي
پيامبر صلي اللّه عليه و آله و سلم به علي عليه السلام فرمود: پس از مرگ من کينه هايي که در سينه هاي گروهي نهفته است آشکار مي شود و همه بر ضد تو دست به دست هم دهند و تو را از حق خود باز دارند.[2] . جابر بن عبداللّه انصاري گويد: رسول خدا صلي اللّه عليه و آله و سلم در سکرات مرگ بود که فاطمه عليهماالسلام بر آن حضرت وارد شد، خود را به روي حضرتش افکند و مي گريست، پيامبر چشم خود را گشود و به هوش آمد و فرمود: دخترکم، تو پس از من ستم خواهي ديد و تو پس از من به استضعاف کشيده خواهي شد؛ هر که تو را بيازارد مرا آزرده، هر که تو را به خشم آرد مرا به خشم آورده، هر که تو را شادمان کند مرا شادمان نموده، هر که به تو نيکي کند به من نيکي کرده، هر که به تو جفا کند به من جفا کرده و هر که به تو ستم کند به من ستم روا داشته است، زيرا تو از مني و من از تو، و تو پاره تن مني و همان روح من هستي که ميان دو پهلوي من است. سپس فرمود: من به پيشگاه پروردگار از ستمکاران امت خود به تو، شکايت مي برم. سپس حسن و حسين عليهماالسلام وارد شدند و خود را بر روي بدن مبارک رسول خدا صلي اللّه عليه و آله و سلم انداخته، مي گريستند و مي گفتند: فداي تو شويم اي رسول خدا؛ علي عليه السلام خواست آنها را دور سازد پيامبر صلي اللّه عليه و آله و سلم سر برداشت و فرمود: برادرم، رهاشان کن تا مرا ببويند و من هم آنان را ببويم، آنان از من توشه گيرند و من از آنان؛ زيرا آن دو پس از من به ظلم و ستم کشته خواهند شد و لعنت خدا بر قاتلان آنها. سپس فرمود: اي علي،تو پس از من مظلوم قرار خواهي گرفت و من در روز قيامت خصم کسي هستم که تو خصم او باشي.[3] . معاوية بن ثعلبه گويد: ابوذر رحمة اللّه در مسجد نشسته بود و علي عليه السلام در جلو او نماز مي خواند، مردي بر او وارد شد و گفت اي اباذر، آيا مرا از محبوبترين مردم در نزد خود خبر نمي دهي؟ به خدا سوگند که مي دانم که محبوبترين مردم نزد تو محبوبترين آنها نزد رسول خدا صلي اللّه عليه و آله و سلم است. ابوذر گفت: چرا، سوگند به خدايي که جانم در دست اوست محبوبترين مردم نزد من محبوبترين آنها نزد رسول خدا صلي اللّه عليه و آله و سلم است و او همين شيخ مظلوم و ستمديده اي است که حقش را غصب کرده اند.[4] . امام مجتبي عليه السلام از پدرش علي عليه السلام روايت کرده که فرمود: چون آيات اول سوره عنکبوت: الم. احسب الناس... «آيا مردم پنداشته اند که آنان را رها ساخته اند که بگويند ايمان آورديم، و امتحان نشوند»؟ نازل شد من گفتم: اي رسول خدا، اين فتنه و آزمايش چيست؟ فرمود: اي علي، تو آزموده مي شوي و ديگران هم به تو مورد آزمايش قرار مي گيرند، و تو (در پيشگاه خدا) از گروهي دادخواهي خواهي نمود پس براي دادخواهي آماده باش.[5] . حضرت رضا عليه السلام فرمود که رسول خدا صلي اللّه عليه و آله و سلم به علي عليه السلام فرمود: اي علي، تو حجت خدايي، تو باب خدايي، تو راه به سوي خدايي، تو آن خبر بزرگي، تو راه راستي، تو مثل اعلايي، تو امام مسلماناني، و امير مؤمناني و بهترين اوصيا و سرور صديقاني. اي علي، تو فاروق اعظم و صديق اکبري. اي علي، تو جانشين من بر امت مني، تو ادا کننده دين مني، تو انجام دهنده وعده هاي مني. اي علي، پس از من مظلومي، اي علي، تو پس از من تنها مي ماني. اي علي، پس از من از تو دوري مي گزينند، من خدا و همه حاضران امتم را گواه مي گيرم که حزب تو حزب من است و حزب من حزب خداست، و حزب دشمنانت حزب شيطان است.[6] و[7] .
در خبري طولاني رسول خدا صلي اللّه عليه و آله و سلم به آن حضرت فرمود: بترس از کينه هايي که از تو در سينه هاي کساني هست که تنها پس از مرگ من آشکار مي کنند؛ آنان ملعون خدا و همه لعنت کنندگانند. آن گاه پيامبر صلي اللّه عليه و آله و سلم گريست، گفته شد: اي رسول خدا، از چه مي گرييد؟ فرمود: جبرئيل عليه السلام به من خبر داد که امت به او ستم مي کنند و او را از حقش باز مي دارند و با او مي جنگند و فرزندانش را به قتل مي رسانند.[1] .