علي از عدالت مي گويد
عده اي از دوستان علي عليه السلام به حضور حضرت رسيدند و گفتند: چنانچه افراد سياس و انحصار طلبها را با پول راضي کني، براي پيشرفت امور شايسته تر است. امام علي عليه السلام از اين پيشنهاد خشمگين شد فرمود: آيا نظرتان اين است به کساني که تحت حکومت من هستند ظلم کنم و حق آنان را به ديگران بدهم و با تضيع حقوق آنان ياراني دور خود جمع نمايم؟ به خدا سوگند! تا دنيا وجود دارد و آفتاب مي تابد و ستارگان در آسمان مي درخشند، اين کار را نخواهم کرد. اگر مال، از آن خودم بود آن را به طور مساوي تقسيم مي کردم، چه رسد به اينکه مال، مال خداست. سپس فرمود: اي مردم! کسي که کار نيک را در جاي نادرست انجام داد، چند روزي نزد افراد نا اهل و تاريک دل مورد ستايش قرار مي گيرد و در دل ايشان محبت و دوستي مي آفريند؛ ولي اگر روز حادثه بدي براي وي پيش بيايد و به ياريشان نيازمند شود، آنان بدترين و سرزنش کننده ترين دوستان خواهند شد.[1] .
يکي از خصوصيات حضرت علي عليه السلام اين بود که بيت المال را به طور مساوي ميان مردم تقسيم مي کرد و بين مسلمانان تبعيض قائل نمي شد؛ اين امر باعث شده بود، برخي از طرفداران تبعيض و انحصار طلبها به معاويه بپيوندند.