نماز خالصانه
آيا در ميان شما کسي هست دو رکعت نماز بخواند که در آن هيچ گونه فکر دنيا به خود راه ندهد، تا يکي از اين دو شتر را به او بدهم. اين فرمايش را چند بار تکرار فرمود، کسي از اصحاب پاسخ نداد. اميرالمؤمنين عليه السلام به پا خواست و عرض کرد: يا رسول الله! من مي توانم آن دو رکعت نماز را بخوانم. پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: بسيار خوب به جاي آور! اميرالمؤمنين عليه السلام مشغول نماز شد، هنگامي که سلام نماز را داد جبرئيل نازل شد، عرض کرد: خداوند مي فرمايد يکي از شترها را به علي بده! رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: شرط من اين بود که هنگام نماز انديشه اي از امور دنيا را به خود راه ندهد. علي در تشهد نشسته بود فکر کرد کدام يک از شترها را بگيرد. جبرئيل گفت: خداوند مي فرمايد: هدف علي اين بود که کدام شتر چاقتر است او را بگيرد، بکشد و به فقرا بدهد، انديشه اش براي خدا بود، نه براي خودش بود و نه براي دنيا. آنگاه پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم به خاطر تشکر از علي عليه السلام هر دو شتر را به او داد. خداوند نيز در ضمن آيه اي از آن حضرت قدرداني نموده، فرمود: «ان في ذلک لذکري لمن کان له قلب او القي السمع وهو شهيد»[1] . سپس رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: هر کس دو رکعت نماز بخواند و در آن انديشه اي از امور دنيا به خود راه ندهد، خداوند از او خشنود شده و گناهانش را مي آمرزد.[2] .
براي پيامبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم دو شتر بزرگ آوردند. حضرت به اصحاب فرمود: