رعايت آداب اسلامي در اوج قدرت
مرد ذمي گفت: بنده خدا کجا مي روي؟ امام فرمود: به کوفه. هر دو به راه ادامه دادند تا سر دو راهي رسيدند. هنگامي که ذمي جدا شد و راه خود را پيش گرفت برود، ديد که رفيق مسلمانش از راه کوفه نرفت، همراه او مي آيد. مرد ذمي گفت: مگر شما نفرمودي به کوفه مي روم؟ فرمود: چرا. شما از راه کوفه نرفتي: راه کوفه آن يکي است. مي دانم ولي پايان خوش رفاقتي آن است که مرد، رفيق راهش را در هنگام جدايي چند قدم بدرقه کند و دستور پيغمبر ما همين است، بدين جهت مي خواهم چند گام تو را بدرقه کنم، آنگاه به راه خود بر مي گردم. ذمي گفت: پيغمبر شما چنين دستور داده؟ امام فرمود: بلي. اين که آيين پيغمبر شما با سرعت در جهان پيشرفت کرد و چنين پيروان زياد پيدا نمود، حتما به خاطر همين اخلاق بزرگوارانه او بوده است. مرد ذمي با اميرالمؤمنين به سوي کوفه برگشت. هنگامي که شناخت همراه خليفه مسلمانان بوده است، مسلمان شد و اظهار داشت: من شما را گواه مي گيرم که پيرو دين و آيين شما مي باشم.[1] .
روزي اميرالمؤمنين علي عليه السلام در دوران خلافتش در خارج کوفه با يک نفر ذمي (يهودي يا مسيحي) که در پناه اسلام بود، همراه شدند.