توصيف علي از زبان پيامبر
(فضل خدا، نبوت رسول و رحمتش ولايت علي عليه السلام است؛ پس شيعه بايد به نبوت و ولايت، خوشحال باشد و اين براي آنان بهتر است از آنچه دشمنان از مال و فرزند و اهل در دنيا جمع مي نمايند؛ قسم به خدا، يا علي! تو خلق نشدي مگر براي پرستش پروردگارت؛ و به تو معالم دين شناخته مي شود و راه کهنه به تو اصلاح مي گردد. هر کس از تو گمراه شد، گمراه است و خداوند هدايت نمي کند کسي را که ولايت تو ندارد و هدايت به تو نشده است، و اين است معني قول خداوند عزوجل:(و اني لغفار لمن تاب و آمن و عمل صالحا ثم اهتدي):[2] (من زياد آمرزنده ام کسي را که بازگردد و ايمان آورد و عمل صالح انجام دهد و به راه آيد)، يعني به ولايت تو آيد. خداوند مرا امر کرده است که هر حقي که بر من فرض کرده براي تو مقرر کنم؛ حق تو واجب است بر کسي که ايمان آورد؛ اگر تو نبودي حزب الله شناخته نمي شد، به تو دشمن خدا شناخته مي شود، هر که با ولايت تو خدا را ملاقات نکند چيزي ندارد. پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: خداوند اين آيه را بر من نازل کرد:(يا أيها الرسول بلغ ما أنزل اليک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته):[3] (اي پيامبر)! آنچه به تو از خداوند، نازل شد برسان، «که آن ولايت تو يا علي عليه السلام بوده است، اگر آن را نرساني رسالت او پروردگار را انجام نداده اي»؛ من پيامبر، اگر ولايت تو را نمي رساندم، همه اعمالم از بين مي رفت؛ هر که خداوند را به غير ولايت تو ملاقات کند، عملش باطل است و اين وعده اي است که برايم ثابت شده است؛ و نگويم چيزي را مگر آنکه پروردگار گويد، و آنچه گويم از خداست که درباره تو نازل کرده است.[4] .
روزي پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم، سواره بيرون آمد در حالي که اميرالمؤمنين عليه السلام همراه او پياده مي رفت، فرمود: يا ابالحسن! يا سواره بيا يا برگرد؛ زيرا خداوند مرا امر کرده که هرگاه سواره ام تو هم سوار شوي و پياده باشي، هرگاه پياده ام و بنشيني، چون نشسته ام، مگر در حدي از حدود الهي که به ناچار نشست و برخاست کني؛ خداوند به من کرامتي نداده، مگر آنکه مثل آن را به تو عطا فرموده است؛ مرا به نبوت اختصاص داده و تو را در آن ولي (سرپرست امت) قرار داده، تا حدودش را به پاداري و در سختي امورش قيام نمايي؛ قسم به خدايي که محمد صلي الله عليه و آله وسلم را به حق به نبوت برانگيخته، هر که تو را انکار کند به من ايمان نياورده، و هر که به تو کفر بورزد ايمان به خدا نياورده است؛ فضل تو از فضل من و فضل من براي تو و آن فضل پروردگار است و اين است معني قول خداوند: (قل بفضل الله و برحمته فبذلک فليفر حوا هو خير مما يجمعون)[1] (اي پيامبر! به مردم بگو شما به فضل و رحمت خدا شادمان شويد که آن از ثروتي که اندوخته مي کنيد، بهتر است.)