شبلي شميل[1]
درباره علي عليه السلام مي گويد: امام علي عليه السلام شخصيّتي است که پس از چهارده قرن يک فرد مادّي که پيوند او با تمام مذاهب گسسته است و جز مادّه و انرژي چيزي را نمي پذيرد، درباره امام علي عليه السلام چنين مي گويد: اَلْاِمامُ عَلِيُّ بْنَ ابيطالِبٍ عَظيمُ الْعُظَماءِ نُسْخَةٌ مُفْرَدَةٌ لَمْ يَرَلَها الشَّرقُ وَ لاالغَرْبُ صُورةً طِبَقَ الْأصْلَ لا قَديماً وَ لا حِديثاً. «امام و پيشواي انسان ها علي بن ابيطالب عليه السلام بزرگ و يگانه نسخه ايست با اصل خود (پيامبر عاليقدر اسلام) مطابق است، هرگز اهل شرق و غرب، نسخه اي مطابق او، در گذشته و حال نديده است.»[2] .
.
وي با اصراري که در انکار توحيد داشت، دلايل روشن و واضح وجود صانع را نديده مي گرفت، ولي در برابر شخصيّت فرزند ابيطالب عليه السلام سر تعظيم فرود آورده و عظمت پيشواي موحّدان را پس از چهارده قرن از لابلاي تاريخ و آثار فکري و علمي او لمس مي نمود.