جبران خليل جبران
«به عقيده من علي بن ابيطالب عليه السلام نخستين مرد از قوم عرب است که وجودش جامع همه فضائل کامله بوده، و روح فضيلت را در قوم خويش دميد و آهنگ آن را به گوش مردم رسانيد که پيش از آن مانند آن را نشنيده بودند، به گونه اي که آنها در بين تاريکي هاي جاهليّت از روش روشن او متحيّر ماندند، آن کس که طريقه امام علي عليه السلام را پسنديد به فطرت سليم بازگشت و از نهاد پاک خود رأي گرفت، و آنکه از درِ خصومت وارد شد، جاهليّت را ترجيح داد، چه او فرزند جاهليّت بود.» جبران خليل معتقد بود که: دو طايفه شيفته روش علي بودند، يکي خردمندان پاک دل، و ديگري نيکو سرشتان با ذوق. علي بن ابيطالب عليه السلام شهيد عظمت خويش گشت، او از دنيا رفت در حالي که نماز بر زبانش جاري و دلش از شوق خدا لبريز بود، مردم عرب حقيقت مقام او را درک نکردند، تا گروهي از مردم کشور همسايه آنها «ايران» برخاسته اين گوهر گران بها را از سنگ تشخيص داده و او را شناختند. جبران خليل اضافه مي کند که: علي عليه السلام مانند پيامبران درگذشت، مقام و شأن او در بصيرت و بينائي مانند پيامبران بود، و اختصاص به شهر و بلد و قوم و زمان و مکان خاصّي نبوده است، بلکه شخصيّت او بين المللي بود. جبران هميشه نامِ علي عليه السلام را در مجالس خاصّ و عامّ به زبان مي آورد و تعظيم مي کرد و مي گفت علي از جهان رفت، امّا هنوز رسالت خويش را، به کمال تبليغ نکرده بود.[1] .
يکي از علماي بزرگ مسيحيّت و مرد هنر و صاحب ذوق بديعي است، لب به ستايش علي عليه السلام گشوده و مي گويد: