زمخشري
و دوستانش از روي ترس و خوف مناقبش را اظهار نمي کردند، و با اينحال دنياي علم و فضيلت در برابر آثار و مَأثر اين مرد آسماني سر تعظيم و فروتني خم کرده و صفحات بسياري از تاريخ اسلام را به خود اختصاص داده است. به حق بايد گفت: پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله وسلم دو معجزه داشت، يکي معجزه آسماني، که قرآن است و با طراوت باران به دل ها فرو مي نشيند و به لطافت خود، دل هاي مرده را حيات مي بخشد و پژمردگي را مي زدايد و آنها را شکوفا و بارور مي سازد. و ديگري، معجزه انساني است، اين معجزه علي عليه السلام است، که نمونه عالي بشريّت و بلکه انسان فوق بشر و يک مَثَلِ اعلاء است، و به قول آن دانشمند بزرگ، اگر مکتب تربيتي پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله وسلم جز علي عليه السلام معجزه اي نداشت براي حقّانيّت اين آئين راستين و انسان ساز کافي بود.[1] .
چه بگويم درباره مردي چونان علي عليه السلام که دشمنانش فضيلت او را از روي حسد و طمع، کتمان مي کرده و پنهان نگاه مي داشتند،