طبري

گفته است که:

محمّد بن عبيد محاربي، از عبدالعزيز بن أبي حازم، و او از پدرش که او:

به سهل بن سعد[1] گفته است:

اميرِ مدينه مي خواهد کسي را به سوي تو گسيل کند تا تو علي عليه السلام را بر منبر دشنام دهي.

سهل گفت: چه بگويم؟

گفت: مي گويي ابوتراب.

سهل گفت:

سوگند به پروردگار، او را جز رسول خدا صلي الله عليه وآله بدين نام نناميده است.

گفتم: اي ابوالعبّاس اين امر چگونه است؟

گفت:

علي عليه السلام بر فاطمه عليها السلام وارد شد، سپس از نزد او بيرون آمد و در صحن مسجد به خواب رفت.

چون رسول اللَّه عليها السلام بر فاطمه عليها السلام وارد شد، فرمود:

پسر عموي تو کجاست؟

فاطمه عليها السلام فرمود: او اکنون در مسجد خوابيده است.

سهل گفته است:

پس پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم پيش رفت، علي عليه السلام را ديد که رداء از پشتش به زمين افتاده و خاک به پشتش چسبيده است، پس شروع به پاک کردن خاک از پشت علي عليه السلام کرد در حالي که مي فرمود:

اِجْلِسْ اَبا تُرابٍ

فَوَاللَّهِ ما سَمّاهُ بِهِ اِلاَّ رَسولُ اللَّهِ صلي الله عليه وآله وسلم

(بنشين اي ابوتراب)

سوگند به پروردگار او را بدين نام جز رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم نناميده است.

و براي امام علي عليه السلام نامي محبوبتر از اين اسم نبود.

---

1. سهل بن سعد ساعدي ابوالعبّاس و به قولي ابو يحيي از صحابه بود. نامش حَزن بود، پيامبر او را سهل مي ناميد. در حکم رسول خدا درباره متلاعنين حاضر بود. در روز وفات پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم پانزده ساله بود. در مدينه به سال هشتاد و هشت هجري وفات يافت و گفته اند در نود و يک هجري در گذشت. ابن سعد گفته است:
   

   او آخرين کس از صحابه است که در گذشت. در اين امر اختلافي نيست. او 188 حديث روايت کرده است (تهذيب الاسماء - 238 -1).