علي رهبر مؤمنان است
اَنْتَ وَلِيُّ کُلِّ مُؤْمِنٍ (تو پس از من ولي هر مؤمن هستي). ب - و خُزيمة بن خارم گفته است که ابوجعفر منصور مرا حديث کرد از ابو محمّد بن عبداللَّه بن عبّاس که او گفت: مرا حديث کرد پدرم علي بن عبداللَّه که او گفت: مرا حديث کرد پدرم عبداللَّه بن عبّاس که او گفت: من و پدرم عبّاس بن عبدالمطلّب نزد رسول اللَّه صلي الله عليه وآله وسلم نشسته بوديم که ناگهان علي بن ابيطالب وارد شد و سلام کرد. رسول اللَّه صلي الله عليه وآله وسلم جواب سلام او را داد و چهره اش به او بشّاش شد، و براي او برخاست و او را در آغوش گرفت و ميان دو چشمش را بوسيد و او را در طرف راست خود نشاند. پس عبّاس گفت: اي رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم آيا او را دوست مي داريد؟ پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم به او فرمود: يا عَمَّ رسولِ اللَّهِ، وَ اللَّه لَلَّهُ أشَدُّ حُبّاً لَهُ مِنّي، اِنَّ اللَّه جَعَلَ ذُرَّيَّةَ کُلِّ نَبِيٍّ في صُلبِهِ وَ جَعَلَ ذُرّيَّتي في صُلْبِ هذا (اي عموي رسول خدا، سوگند به پروردگار، خداوند او را بيش از من دوست دارد و پروردگار ذرّيّه هر پيامبري را در صلب او قرار داده است، و ذرّيّه مرا در صُلب اين مرد قرار داده است). ج - ابونعيم اصفهاني در (رياضة المتعلّمين) از ابن عمر روايت کرده است که او گفت: از رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم شنيدم که مي فرمود: يا عَلِيّ إِنَّ اللَّهَ اَمَرَني أنْ أُدْنِيَکَ و لا أُقصِيَکَ و أُعَلِّمَکَ وَ لا أجفُوَکَ (پروردگار مرا فرمان داده است که به تو نزديک شوم و از تو دور نشوم و تو را تعليم دهم و با تو جفا و خشونت نکنم.) د - بخاري در قصه حُديبيّه ذکر کرده است که رسول اللَّه صلي الله عليه وآله وسلم به علي عليه السلام فرموده است: اَنْتَ مِنّي وَ اَنَا مِنْکَ (تو از من هستي و من از تو ام). ه- بُريدة بن حُصَيب[1] و ابو هُريره وبراء بن عازب و زيد بن ارقم و جابر بن عبداللَّه انصاري از حضرت پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم روايت کرده است که پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم در روز غدير[2] فرمود: مَن کُنْتَ مَولاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلاهُ، اللَّهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ (هر که من مولاي او باشم پس علي مولاي اوست، پروردگارا! دوستي کن با هرکسي که با او دوستي کند و دشمني کن با کسي که با او عداوت نمايد.) و روايت جابر را با سند از اين حديث ذکر مي کنم: ابوسعيد عبداللَّه بن سعيد أشْجَع حديث کرد از مطلّب بن زياد و او از عبداللَّه بن محمّد بن عقيل که او گفت: در خانه جابربن عبداللَّه بوديم و علي بن حسين و محمّد بن حنفيّه و ابوجعفر هم در آنجا بودند. پس مردي از اهل عراق داخل شد و گفت: تو را به خدا قَسَمَت مي دهم، مگر اينکه مرا حديث کني از آنچه از رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم ديده اي و شنيده اي. پس جابر گفت: در جُحْفَه در غدير خم بوديم و در آنجا مردم بسيار و انبوهي از جُهينه و مزينه و غِفار بودند. پس رسول اللَّه صلي الله عليه وآله وسلم از سراپرده اي بر ما بيرون آمد. با دستش سه بار اشاره کرد و آنگاه دست علي عليه السلام را گرفت و فرمود: مَنْ کُنْتُ مَولاهُ فَعَلِيٌّ مولاهُ (هر که من مولاي او هستم، پس علي مولاي او است).
الف - ابو داوود طيالسي روايت کرد از أبو عوانه، و او از ابي بِلج، و او از عمرو بن ميمون، و او از ابن عبّاس که رسول اللَّه صلي الله عليه وآله وسلم به علي عليه السلام فرمود: