روش بازداري کودک
وقتي حضرت خواست آن را تقسيم کند، متوجّه شد که عسل يکي از مشک ها دست خورده است. قنبر را فراخواند، و قاطعانه پرسيد: چه کسي از اين مشک، عسل برداشت؟ قنبر گفت: يکي از بچّه هاي شما. امام علي عليه السلام در اينجا دو کار مهمّ انجام داد که از نظر روانشناسي تربيتي، بسيار ارزشمند است: اوّل اينکه آن کودک را نکوهش کرد. دوّم آنکه تنها به سرزنش و نکوهش اکتفاء نکرد. بلکه مقداري پول به قنبر داد و فرمود: برو در بازار يک رطل از بهترين عسل خريداري کن و بياور تا بچّه ها بخورند. چون سير باشند دست به مشک عسل بيت المال، نمي زنند. يعني براي باز داري کودک، تنها تنبيه وسرکوفت کافي نيست، بايد زمينه هاي مناسب براي باز داري را فراهم کرد، وقتي در منزل عسل باشد، و کودک از آن بخورد، ديگر به مشگ عسل بيت المال دست نمي زند. هم اکنون بسياري از پدران فقط بچه هارا سرکوفت مي زنند، واز عملي باز مي دارند، امّا راه حلِّ مناسبي ارائه نمي دهند، يک روش جايگزين معرّفي نمي کنند، که در سرگرداني کودکان بي تأثير نيست.[1] .
براي امام علي عليه السلام چند مشگ عسل به عنوان بيت المال آوردند، و چند روزي گذشت،