ضرورت جاذبه و دافعه











ضرورت جاذبه و دافعه



قانون عمومي جاذبه و دافعه

قانون «جذب و دفع» يک واقعيت روشن و فراگير است که در سراسر نظام شگفت انگيز آفرينش به چشم مي خورد و نقش تعيين کننده در پيدايش موجودات و تداوم طرح هاي زيباي حيات و هستي دارد.

اصلِ «جاذبه و دافعه» از نظر علمي در هر موجودي و در هر سيستم منظّمي، و در هر ذرّه، ذرّه هستي وجود دارد که ريشه و اساس همکاري ها، تشکّل ها و تجمّع عناصر گوناگون و وحدت و هماهنگي هاي ضروري در پديده هاست.

اگر ما زنده ايم،

اگر در اطراف ما هزاران پديده حياتي وجود دارد،

اگر حرکت زمين، و منظومه شمسي با حرکت کيهان و کهکشان هاي دور، هماهنگ است.

و اگر حيات و هستي، وحدت و هماهنگي سيستم ها، تداوم دارد تا حدودي به قانون «جذب و دفع» و واقعيّت «جاذبه و دافعه» مربوط مي شود.

مولوي مي گويد:


ذرّه ذرّه کاندر اين ارض و سماست
جنس خود را همچو کاه و کهرباست


و طبيعي است اگر قانون «جذب و دفع» وجود نداشت و در اطراف کره زمين اصلِ «جاذبه و دافعه» با جلوه هاي شگفت انگيزش، موانع فراوان را از زمين دور نمي کرد، حيات و پديده هاي حياتي نيز وجود نداشت.

جاذبه و دافعه، يک اصل عمومي و جهان شمول است و جلوه هاي گوناگون آن را مي شود شناخت و شناساند.

در نهج البلاغه نيز نمونه هاي گويا و روشني در اين زمينه مي توان ارائه کرد.

امّا هدف ما در اين مبحث، طرح مباحث اخلاقي و تربيتي و سياسي پيرامون قانون «جاذبه و دافعه» است،

و پاسخ به اين پرسش است که:

ما نسبت به واقعيت و ضرورت «جذب و دفع» چه بايد بکنيم؟

و چگونه بايد باشيم؟

چون قانون «جاذبه و دافعه» عمومي و جهان شمول است،

و شامل زندگي انسان ها نيز مي شود،

پس بدون آن اخلاق فردي و اجتماعي درستي نخواهيم داشت، بايد اصلِ «جذب و دفع» را در همه جا و همه چيز شناخت و مراعات کرد.