قرآن و تعاليم انسان ساز آن
که امام علي عليه السلام فرمود: أَنَّ هذَا الْقُرْآنَ هُوَ النَّاصِحُ الَّذِي لَا يَغُشُّ، وَالْهَادِي الَّذِي لَا يُضِلُّ (اين قرآن پند دهنده اي است که انسان را نمي فريبد، و هدايت کننده اي است که گمراه نمي کند.)[1] . و ادامه مي دهد که: فَمَا دَلَّکَ الْقُرْآنُ عَلَيْهِ مِنْ صِفَتِهِ فَائْتَمَّ بِهِ وَاسْتَضِي ءْ بِنُورِ هِدَايَتِهِ (آنچه را که قرآن از صفات خدا بيان مي کند بپذير و از نور هدايت قرآن بهره گير تا رستگار شوي.)[2] .
يکي از عوامل ارزنده تربيتي براي جوامع اسلامي و براي دنياي تشنه حقيقت و سعادت، قرآن کريم است که نقش تربيتي آن در نهج البلاغه فراوان مطرح شده است.
1- ربيع الابرار ج2 ص257 و 130وج3 ص316: زمخشري معتزلي (متوفاي 538 ه) 2- اصول کافي ج2 ص443 ح1 وج1 ص139: کليني (متوفاي 328 ه) 3- کتاب محاسن ص6 ح18 ب1باب الثلاثه: برقي (متوفاي 280 ه) 4- کتاب أمالي ص209 (مجلس 44) ح2: شيخ صدوق (متوفاي 381 ه) 5- تفسير عياشي ج 2 ص 262: عياشي (متوفاي 300 ه). 1- عقد الفريد ج4 ص207 وج2 ص406: ابن عبد ربه مالکي (متوفاي 328 ه) 2- کتاب توحيد ص48 ح13: شيخ صدوق (متوفاي 381 ه) 3- ربيع الابرار ج 1 باب الملائکة ص310 ح11: زمخشري معتزلي (متوفاي 538 ه) 4- النهاية ج2 ص116: ابن أثير شافعي(متوفاي 606ه) 5- فرج المهموم ص 56: سيدبن طاووس (متوفاي 664 ه).