دوستان
وَامْحَضْ أَخَاکَ النَّصِيحَةَ، حَسَنَةً کَانَتْ أَوْ قَبِيحَةً، (هميشه نصيحت خالصانه ات را براي دوست خود آماده ساز، شيرين و نيکو باشد يا تلخ و ناراحت کننده.)[1] . و آنگاه هشدار مي دهد که با اين افراد دوست نباش و از آنها دوري کن، مانند: اِيّاکَ وَالْمُصادَقَةَ الْاءَحْمَقِ فَاِنَّهُ يُريدُ أَنْ يَنْفَعَکَ فَيَضُرَّکَ (برحذر باش از دوستي با احمق، که مي خواهد به تو منفعت کند، امّا زيان مي رساند.)[2] . و براي دوري از انسان هاي بخيل و مال پرست مي فرمايد: اِيّاکَ وَ مُصَادَقَةَ الْبَخيلِ فَاِنَّهُ يَقْعُدُ عَنْکَ أَحْوَجَ مَا تَکوُنُ إِلَيْهِ (از دوستي با بخيل بپرهيز زيرا به هنگام شديدترين حاجت و نيازمندي تو را ترک مي گويد.)[3] . و نسبت به ضرورت «دافعه» در طرد انسان هاي فاسد رهنمود مي دهد که: وَ اِيّاکَ وَ مُصادَقَةَ الْفاجِرِ فَاِنَّهُ يَبيعُکَ بِالتَّاقَةِ (برحذر باش از دوستي با انسان فاسد و جنايتگار که تو را به چيز کمي مي فروشد.)[4] . و براي دفع دروغ گويان مي فرمايد: اِيّاکَ وَ مُصادَقَةَ الْکَذّابِ فَاِنَّهُ کَالسَّرابِ يُقَرِّبُ عَلَيْکَ الْبَعِيدَ وَ يُبَعِّدُ عَلَيْکَ الْقَرِيب (برحذر باش از دوستي با دروعگو، چراکه او مانند سراب است، دور را در نظر تو نزديک و نزديک را دور جلوه مي دهد.)[5] . و آنگاه پس از معرّفي الگوهاي دروغين دوستي، معيار انتخاب دوستان صالح را بيان مي فرمايد: قَارِنْ أَهْلَ الْخَيْرِ تَکُنْ مِنْهُمْ، وَبَايِنْ أَهْلَ الشَّرِّ تَبِنْ عَنْهُمْ (به نيکوکاران نزديک باش که از آنان خواهي شد و از اهل شر و بدي دوري کن تا ار آنها برکنار باشي.)[6] .
امام علي عليه السلام در رابطه با نقش تربيتي بسيار حسّاس «دوستان» در يکديگر مي فرمايد:
1- صد کلمه برگزيده جاحظ ص 40: جاحظ (متوفاي 255 ه) 2- دستور معالم الحکم ص20 باب اوّل: قاضي قضاعي (متوفاي 454 ه) 3- کتاب اللباب ص 11: اسامة بن منقذ (متوفاي 584 ه) 4- تاريخ دمشق ج3 ص281 و287 و368 و290: ابن عساکر شافعي (متوفاي 571 ه).