صفات اصحاب النّبيّ
ترجمه: وصف اصحاب پيامبر صلي الله عليه وآله من اصحاب محمد صلي الله عليه وآله را ديدم، امّا هيچکدام از شما را همانند آنان نمي نگرم، آنها صبح مي کردند در حالکيه موهاي ژوليده و چهره هاي غبار آلوده داشتند، شب را تا صبح در حال سجده و قيام به عبادت مي گذراندند، و پيشاني و گونه هاي صورت را در پيشگاه خدا بر خاک مي ساييدند، با ياد معاد چنان ناآرام بودند گويا بر روي آتش ايستاده اند، بر پيشاني آنها از سجده هاي طولاني پينه بسته بود (چون پينه زانوهاي بزها) اگر نام خدا برده مي شد چنان مي گريستند که گريبان هاي آنان تَر مي شد. و چون درخت در روز تُند باد مي لرزيدند، از کيفري که از آن بيم داشتند، يا براي پاداشي که به آن اميدوار بودند.
لَقَدْ رَأَيْتُ أَصْحَابَ مُحَمَّدٍ صلي الله عليه وآله، فَمَا أَرَي أَحَداً يُشْبِهُهُمْ مِنْکُمْ! لَقَدْ کَانُوا يُصْبِحُونَ شُعْثاً غُبْراً، وَقَدْ بَاتُوا سُجَّداً وَقِيَاماً، يُرَاوِحُونَ بَيْنَ جِبَاهِهِمْ وَخُدُودِهِمْ، وَيَقِفُونَ عَلَي مِثْلِ الْجَمْرِ مِنْ ذِکْرِ مَعَادِهِمْ! کَأَنَّ بَيْنَ أَعْيُنِهِمْ رُکَبَ الْمِعْزَي مِنْ طُولِ سُجُودِهِمْ! إِذَا ذُکِرَ اللَّهُ هَمَلَتْ أَعْيُنُهُمْ حَتَّي تَبُلَّ جُيُوبَهُمْ، وَمَادُوا کَمَا يَمِيدُ الشَّجَرُ يَوْمَ الرِّيحِ الْعَاصِفِ، خَوْفاً مِنَ الْعِقَابِ، وَرَجَاءً لِلثَّوَابِ!