عبادت و شب زنده داري عامر
هنگامي که مرگ او فرا رسيد، گريست و چنين گفت: براي چنين وقتي بايد شتاب کرد و مردان وظيفه گزار چنين عمل مي کنند، خداوندا، از گناهان و کوتاهي ها و زياده روي ها از تو طلب مغفرت مي کنم و به جانب تو از همه گناهانم توبه مي نمايم، خدايي نيست جز ذات پاک تو». اين جملات را مکرراً گفت تا جان به جان آفرين تسليم کرد. او در بيت المقدس از دنيا رفت و در همان جا به خاک سپرده شد.[1] .
او گاهي شب تا صبح به نماز مي ايستاد و روزها هزار رکعت نماز مي خواند و به نفس خود خطاب مي کرد و مي گفت: به همين کار دستور داده شده اي و براي همين عبادت ها آفريده شده اي. شخصي به عامر گفت: آيا در نماز با خود حديث نفس و زمزمه اي داري؟ گفت: آري به نفس خود حديث مي کنم که اي نفس تو مقابل خدا ايستاده اي و از مقابل او مي روي».