عامر بن امين سلمي











عامر بن امين سلمي



«عامر» از اصحاب علي عليه السلام بود که در صفّين حضور داشت و شعري در صفّين سروده که از او به يادگار مانده است:


کيف الحياة و لا أراک حَزينا
و غَبَرتَ في فِتَنٍ کذاک سِنِينا


و نسيتَ تلذاذَ الحياةِ و عَيشَها
و رکبتَ من تلک الاُمور فُنونا


و رجعتُ قد أبصرتُ امري کلَّه
و عرفتُ ديني اذا رأيتَ يَقينا


أبلغِ معاوية السفيهَ بِأنَّني
في عُصبةٍ ليسوا لَديک قَطينا


لا يَغضبون لغيرِ ابن نبيِّهم
يَرجَون فوزاً إن لقوک ثميناً


- اين چه زندگي است که تو را نگران نمي بينم، در حالي که سالياني در فتنه انگيزي به سر برده اي.

- لذت زندگي و خوشي آن را فراموش کرده اي و مرتکب انواعِ دغل بازي و نيرنگ شده اي.

- من در خود فرو رفته و در همه امورم انديشه کردم و دينم را به خوبي شناختم.

- به معاويه بي خرد بگو که من با گروهي هستم که هيچ گاه نزد تو اقامت نمي گزيند.

- جز براي پسرخوانده پيامبر خود، خشمگين نمي شوند و چون با تو پيکار کنند، اميدِ ثوابي پربها دارند.[1] .







  1. وقعة صفّين، ص 364.